Zwolnienie z VAT 2022 – limit obrotu. Zwolnienie z płacenia podatku VAT wynika z art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, którego treść brzmi: Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 tys. zł. Oznacza
Część podatnikw, ktrzy dokonują wewnątrzwsplnotowej dostawy towarw ma następnie problemy z udowodnieniem organom podatkowym faktu jej dokonania. Po części jest to wina urzędw i izb skarbowych, ktre nadmiernie restrykcyjnie interpretują przepisy dotyczące dokumentowania dostawy wewnątrzwsplnotowej. Jak zatem powinno się prawidłowo udokumentować taką dostawę, aby nie zostało to zakwestionowane przez fiskusa? Dobrym przykładem służącym wyjaśnieniu tej kwestii może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08. W sprawie, która stała się przedmiotem rozpoznania sądu podatnik dokonuje sprzedaży towarów podmiotom z innych państw Unii Europejskiej. Wszystkie one posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez ich państwo macierzyste. Spółka chce korzystać z możliwości opodatkowania dostawy wewnątrzwspólnotowej stawką 0% podatku od towarów i usług, która jest przewidziana w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT). Zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, które łącznie potwierdzają dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. W omawianej sprawie spółka na problemy z dokumentowaniem dostaw, nie zawsze posiada bowiem dokumenty (listy) przewozowe, które opatrzone byłyby zarówno odpowiednią pieczęcią, jak i podpisem. Często zdarza się, że otrzymuje od odbiorcy jedynie kserokopię (lub faks) listu przewozowego albo też dysponuje kopią listu opatrzoną jedynie samym podpisem bądź jedynie samą pieczęcią. Ponadto spółka czasami w ogóle nie korzysta z usług przewoźników, lecz przekazuje towary bezpośrednio odbiorcy, który przewozi je do kraju macierzystego przy użyciu własnego środka transportu. W takich sytuacjach spółka nie otrzymuje zatem listu przewozowego, lecz jedynie dokument potwierdzający wywóz, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT. Spółka powzięła wątpliwość, czy może skorzystać z zerowej stawki VAT także wtedy, gdy nie posiada niektórych dokumentów spośród tych, które zostały wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka złożyła w tej sprawie wniosek o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej. Zdaniem spółki posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie jest warunkiem koniecznym stosowania stawki 0%. Spółka podkreśliła, że w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT chodzi o obowiązek wykazania, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej, a nie obowiązek przedstawienia ściśle określonej listy dokumentów. Ponadto w ocenie spółki list przewozowy może być zastąpiony innymi dokumenty wskazującymi, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, co na wskazuje art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Organy podatkowe uznały stanowisko spółki za nieprawidłowe. Ich zdaniem, art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wymienia dokumenty, które bezwzględnie muszą być zgromadzone przez podatnika chcącego skorzystać z zerowej stawki podatku od towarów i usług przy dostawie wewnątrzwspólnotowej. Ustęp 11 art. 42 ustawy o VAT wymienia jedynie dokumenty uzupełniające, tj. takie, które można przedstawić obok wymienionych w ust. 3, a nie zamiast nich. Zdaniem organów podatkowych w przypadku gdy spółka nie korzysta z usług przewoźnika, a zatem nie posiada listu przewozowego, nie jest uprawniona do zerowej stawki VAT. Natomiast w sytuacji gdy z usług przewoźnika korzysta ma obowiązek przedstawienia oryginału listu przewozowego. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie spółka podkreślała, że w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT ustawodawca zapisał, że dokumenty wymienione w tym przepisie powinny łącznie potwierdzać dostawę. Oznacza to, że istotna jest ich treść, a nie ich ilość. Sąd uznał stanowisko spółki zawarte we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej za słuszne i uchylił obie decyzje organów podatkowych. Sąd podkreślił, że skoro dokumenty mają łącznie potwierdzać dostarczenie towaru, to podatnik nie we wszystkich sytuacjach obowiązany jest posiadać je wszystkie. Sąd powołał się również na swój wyrok wydany wcześniej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07), w którym stwierdził, że dowodem potwierdzającym odbiór towaru przez kontrahenta może być choćby korespondencja handlowa z nabywcą, jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu i inne dokumenty, zarówno wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak i niewymienione w tym przepisie. W myśl art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej : 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów, 2) adres, pod który przewożone są towary, w przypadku gdy jest inny, niż adres siedziby lub miejsca nabywcy, 3) określenie towarów i ich ilości, 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku, gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Sąd podkreślił, że z przepisu art. 42 ust. 4 ustawy o VAT nie wynika, aby w sytuacji, gdy transport towarów realizowany jest bezpośrednio przez strony transakcji (bez korzystania z usług przewoźnika, czy spedytora), podatnik miał posiadać dokument przewozowy. W ocenie sądu w sytuacji gdy przy dostawie nie korzystano z usług przewoźnika, nielogiczne jest żądanie od spółki listu przewozowego, którego mieć nie może. Z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT wyraźnie wynika, że takie żądanie, w takich okolicznościach, jest zupełnie bezpodstawne. Przepis art. 42 ust. 4 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, że w sytuacji gdy strony nie korzystają z usług przewoźnika, można i należy zaopatrzyć się w inny dokument niż list przewozowy. Sąd stwierdził, że jeżeli spółka przedstawi kopię dokumentu przewozowego (zamiast oryginału), to organy podatkowe nie mogą tego kwestionować i twierdzić, że nie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy. Sąd podkreślił, że w praktyce może wystąpić sytuacja, w której spółka nie będzie dysponować oryginałem listu przewozowego, lecz co najwyżej kserokopią lub faksem. Jest tak wówczas, gdy przewoźnika wynajął kontrahent spółki. Dlatego też na wypadek takich sytuacji art. 42 ust. 11 ustawy o VAT daje podatnikom prawo dowodzenia z pomocą innych dokumentów, że dostawa miała miejsce. Z przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Przepis powyższy oznacza, że jeśli lista dokumentów obowiązkowych nie dostarczy odpowiedzi na pytanie, czy towar został faktycznie przetransportowany na terytorium innego państwa członkowskiego, dopuszczalne jest posiłkowanie się jakimikolwiek innymi dokumentami, które staną się dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jeśli wskazują one, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce. Przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie stanowi o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność – podsumował sąd. Reasumując stwierdzić należy, że fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinien być – co do zasady – potwierdzony za pomocą kopii faktury, specyfikacji ładunku oraz listu przewozowego. Podatnik nie musi posiadać jednak wszystkich wymienionych dokumentów. Wystarczające jest, aby posiadane przez niego dokumenty dowodziły, że dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej. Istotna jest bowiem treść dokumentów, a nie ich ilość. Jeśli podatnik przedstawia kopię dokumentu przewozowego zamiast oryginału, to organy podatkowe nie mogą kwestionować, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy. Ponadto, gdy podatnik korzysta z usług przewoźnika, organy podatkowe nie mogą żądać okazania listu przewozowego, ponieważ w takiej sytuacji można posłużyć się innym dokumentem.z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 przychód z działalności wykonywanej osobiście pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów (WDT) opodatkowana jest 0% stawką podatku VAT. Jest to stawka preferencyjna, dlatego ustawodawca wprowadził dodatkowe warunki, które musi spełnić przedsiębiorca, aby móc skorzystać z 0% stawki VAT. Dlaczego wprowadzono zmianę przepisów? Z dniem 1 lipca zostały zmodyfikowane przepisy, które regulowały warunki skorzystania z 0% stawki podatku VAT. Zmiana Rozporządzenia unijnego wprowadziła obowiązek stosowania nowych przepisów również w Polsce. Nowe prawo jest mniej wyrozumiałe dla przedsiębiorcy. Obecnie niespełnienie podstawowych warunków wynikających z przepisów szybciej niż dotychczas pozbawi firmę prawa do zastosowania 0% stawki VAT. WDT stawka VAT 0% – co się zmieniło od 1 lipca 2020 roku? Zasadnicza zmiana dotyczy posiadania ważnego numeru identyfikacji podatkowej na potrzeby transakcji unijnej – NIP UE nabywcy. Ważne jest również bezbłędne złożenie informacji podsumowującej VAT-UE. Jeżeli chodzi o numer NIP-UE to w ustawie o VAT pojawiła tylko dodatkowa informacja w art. 42 ust. 1 pkt 1, która została wyróżniona pogrubieniem: “podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi.” Bez informacji o numerze NIP VAT-UE nabywcy przedsiębiorca nie powinien dokonywać dostawy. Odnosząc się do informacji podsumowującej – w ustawie o VAT wprowadzony został dodatkowy zapis; po ust. 1 w art. 42 dodano ust. 1a: “1a. Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli: 1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub 2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 – chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.” Co z dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów? Kolejnym ważnym elementem przy transakcji WDT jest posiadanie dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy w innym kraju UE. Aby móc zastosować 0% stawkę podatku VAT, przedsiębiorca musi wejść w posiadanie dokumentów wywozowych przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej. Eksperci w zakresie podatku VAT już zauważyli, że występuje rozbieżność pomiędzy przepisami krajowymi a Rozporządzeniem Rady UE, które reguluje te kwestie. W krajowej ustawie o VAT art. 42 w zakresie dokumentowania wywozu nie został zmieniony. Natomiast w rozporządzeniu unijnym nr 282/2011 w art. 45a pojawił się zapis, który stawia nieco inne wymogi w kwestii posiadanych dokumentów. Z uwagi na fazę wstępną obowiązywania zmiany przepisów i zawiłość wskazanych uregulowań, tę kwestię pozostawiamy jedynie informacyjnie. Jeżeli pojawią się bardziej szczegółowe doniesienia w tym temacie będziemy o tym informować w kolejnych publikacjach. Przeczytaj również: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów – odbiór osobistym samochodem towaru, jak poprawnie udokumentować? Może te tematy też Cię zaciekawią Podstawą prawną stawki 0% dla usług transportu międzynarodowego jest art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. Jednocześnie w art. 83 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o VAT odnajdziemy szczegółową definicję tego pojęcia. Za transport międzynarodowy rozumiemy wyłącznie przypadki, gdy towary są przewożone z: 10:24, Podatnicy mają możliwość wyboru dokumentowania WDT zgodnie z polską Ustawą VAT lub zgodnie ze zmienionym unijnym rozporządzeniem 282/2011 Zgodnie z art. 42 pkt 2 Ustawy VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Art. 42 ust. 3 Ustawy VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),2) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Podatnik, który złożył wniosek o interpretację indywidualną miął wątpliwość wynikającą z faktu, że 1 stycznia 2020 r. zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające Rozporządzenie Wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi. Zgodnie z art. 45a ust. 1 Rozporządzenia, do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w przypadku posiadania przez sprzedawcę dokumentów wymienionych szczegółowo w tym przepisie. Podatnik powziął wątpliwość, czy konkretne dokumenty, którymi dysponuje i które będą również dokumentować WDT w 2020 r., będą wystarczające do stosowania stawki 0% VAT w 2020 r. Pytanie podatnika dotyczyło charakteru art. 45a Rozporządzenia - czy wskazuje on niezbędne i konieczne dla zastosowania stawki 0% dokumenty (warunki zastosowania stawki 0% VAT dla WDT), czy też nie. Organ podatkowy w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2020 r. (sygn. stwierdził, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało – również od dnia 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. . 305 49 268 390 652 635 613 799
art 42 ustawy o vat
